Stijlvol naambordje voordeur geeft extra uitstraling aan je woning. Wat zegt een naam eigenlijk? Je vindt ze in de mooiste letters terug op naamplaatjes bij de voordeur.
Vaak met een voorletter en dan de achternaam voluit geschreven.
Typisch omdat de voornaam veel ouder is. Pas later kreeg je vaak (verplicht door Napoleon) een achternaam.
Dat hielp wel met de individualiteit. Want het arsenaal in voornamen was zo beperkt dat mensen al dubbele voornamen kozen.
Een naambordje voordeur was eeuwen terug nog niet gewoon, maar je had dus een deur kunnen treffen met: Jan-Klaas en Eva-Isabella.
Hendrik met zijn duizend achternamen
Niet iedereen zat vanaf de late middeleeuwen zonder voornaam. Vooral mensen van het koningshuis en de hogere en lagere adel eigende zich al snel een familienaam toe.
De voorloper van wat nu de achternaam is. De machtigen en rijken speurden in hun verleden naar goede afstammingsnamen.
Bijvoorbeeld: Hendrik, van Willem. Dat zou uiteindelijk uitgroeien tot Hendrik Willemszoon. En daarna ingekort tot Hendrik Willems.
Stijlvol naambordje voordeur: Beroepen
Geografische namen waren eeuwen terug ook heel gewoon. Bijvoorbeeld Hendrik van Haarlem. Achternamen verwezen aanvankelijk ook vaak naar het beroep van de drager.
Hendrik Bakker of Hendrik Beenhouwer, bijvoorbeeld. Omdat humor de mens niet vreemd is, werd ook gezocht in bijnamen.
Bijnamen
Vaak verwezen achternamen ook naar gekke of opvallende eigenschappen van de persoon. Iemand met enorme voeten kon zo ‘Hendrik met de Grote Voeten’ heten. Of Hendrik de Kale.
Er zijn heel veel voorbeelden in de geschiedenis te vinden, van Jan zonder Vrees tot Lodewijk de Vrome. Was je als vrouw pinnig en op jezelf? Dan kon je Hendrika de Kat noemen.
Stijlvol naambordje voordeur: met de groeten van Napoleon
Napoleon kwam net al ter sprake. Hij was degene die een revolutie in de Nederlandse ontketende. Vanuit zijn keizerlijke macht liet hij wetboeken opstellen.
Daarom moest in 1811 elke burger over een achternaam (familienaam) beschikken. Die gekozen naam ging daarna van ouder op kind.
Ten tijde van Napoleon had lang niet iedereen al een achternaam, dus moest die ter plekke worden verzonnen.
Soms gebeurde dat met humor, soms lieten mensen door vreemde achternamen weten dat ze niet gesteld waren op het keizerlijke bevel.
Zo kreeg je combinaties als Bote Naaktgeboren of Patricia Poepjes.
De ‘roots’ van namen op een naambordje voordeur
Niet iedereen noemde zich ‘Riool’ of ‘Slettenhaar’. Vaak werd het beroep als achternaam gekozen. Wever of Kapitein, Timmerman of Bakker, bijvoorbeeld.
Veel mensen benutten vijf bronnen waaruit ze dan hun naam kozen:
- • Afstammelingsnaam (Jansen, Petersen)
- • Geboortelocatie (van Deventer, van Assen)
- • Huidige woonplaats of regio (van Groningen, van Friesland)
- • Beroep (Ottervanger, Kuiper)
- • Toegedicht kenmerk (De Kromme, Roodhaar, De Neus)
